Recensie: Tijd van woede – een geschiedenis van het heden

door: Eric Corsius

Eén van de motto’s van onze campagne is dat we elkaar willen proberen te begrijpen. Ook mensen met wie we het volstrekt niet eens zijn – of wiens denkbeelden of gedragingen we zelfs verwerpelijk vinden – willen we verstaan en doorgronden.

Soms leidt dat tot begrip. Soms kunnen we dat begrip alsnog niet opbrengen – zoals bij fundamentalisten, neonazi’s en terroristen – maar kunnen we wel een manier van denken en doen verklaren. En als je dat kunt, iemands gedachten en handelingen verklaren, kun je ook in gesprek gaan, oorzaken van wangedrag trachten weg te nemen en desnoods proberen iemand ervan te overtuigen om van gedachten te veranderen.

Hallo witte mensen. Een krachtige les in inleving

Door Anneke Voerman, masterstudent Literair vertaler en blogger 

Nederland een tolerant land? Ik moet er altijd een beetje om lachen, want kijk maar naar de reacties bij een nieuwsbericht over vluchtelingen, criminaliteit of geweld. Het uitgekauwde ‘ga terug naar je eigen land’ vliegt je om de oren, terwijl andere mensen roepen dat de islam de wortel van alle kwaad is. Ondertussen wordt moslima’s scheldwoorden naar het hoofd geslingerd omdat ze een hoofddoek dragen en krijgt meneer Geert ‘minder Marokkanen’ Wilders bij elke verkiezingsuitslag meer zetels. We vinden onszelf heel open, eerlijk en gezellig, maar een land dat een koloniale karikatuur als Zwarte Piet op handen draagt en iedereen die het er niet mee eens is weg zet als klaagpiet moet oogkleppen op hebben, want ergens klopt er hier iets niet.

Witte fragiliteit

​In april verscheen het boek Hallo witte mensen, waarin actrice, theatermaker, presentator, activist en nu ook schrijver Anousha Nzume de vinger feilloos op de zere plek weet te leggen bij de witte Nederlander.